Regelrecht?!
Door: mr. Mirto F. Murray
Recent overleed de acteur Chadwick Boseman op drieënveertigjarige leeftijd aan de gevolgen van darmkanker. Het was mijn zoontje van negen die mij na een eerdere introductie de wonderlijke wereld van Marvel Studios – als kind lieten superhelden mij koud en van mijn zoontje leerde ik het onderscheid tussen Marvel Comics en DC Comics - in 2016 kennis liet maken met de stoere held Black Panther in de film ‘Captain America: Civil War’.
Een van zijn best vertolkte rollen was uiteraard de hoofdrol van King T’Challa in de film ‘Black Panther’ in 2018. Deze film, die wereldwijd maar liefst 1,3 miljard dollar in het laatje bracht, drie Oscars won en ons de kreet ‘Wakanda forever!’ bracht, speelde zich af in een verborgen maar zeer geavanceerd fictief Afrikaans land waarover Chadwick Boseman in zijn rol van de jonge koning zijn volk naar de nieuwe toekomst leidt en het opneemt tegen iemand die hem zijn troon wil ontnemen. Saillant detail is dat de film is opgenomen bij het Argentijnse deel van de Iguaçu watervallen en voor het overige in de VS en dus helemaal niet in Afrika, maar een kniesoor die daarover valt. Chadwick Boseman was dit jaar ook te zien in de Netflix film ‘Da Five Bloods’ van de onvolprezen Oscarwinnaar regisseur Spike Lee en naar verluidt heeft Netflix naar aanleiding van het onverwacht overlijden van Boseman de voorvertoning van diens laatste film ‘Ma Rainey's Black Bottom’ voor onbepaalde tijd uitgesteld. Deze film speelt zich af in 1927 en gaat over spanningen rondom ras tussen de door Viola Davis gespeelde Ma Rainey, haar zwarte hoornspeler (Boseman) en een wit team van managers. De film is gebaseerd op een toneelstuk van August Wilson uit 1982. Weinigen kunnen zich echter nog herinneren dat Chadwick Boseman in 2014 in de film ‘Get on Up’ de legendarische James Brown op voortreffelijk neerzette.
De dood van Boseman zette mij aan het denken over James Brown. The Godfather of Soul, zoals hij door velen wordt gezien, overleed op 25 december 2006 in Georgia in de VS. Een niet om aan te horen technoliedje uit 1991 van de Nederlandse LA Style, genaamd ‘James Brown is Dead’ [https://www.youtube.com/watch?v=ssiUKtgGS2g], doet vermoeden dat dat eerder was maar een in reactie op het vorige liedje en van minimaal even slechte kwaliteit uitgebrachte ‘James Brown Is Still Alive’ [https://www.youtube.com/watch?v=3zYN-K6aesE&list=RD3zYN-K6aesE&start_radio=1] van Holy Noise bracht allicht helderheid om het al dan niet in leven zijn van de superstar weer in twijfel getrokken te horen worden – op minimaal even afzichtelijke wijze – in ‘James Brown is Dead or Alive’ [https://www.youtube.com/watch?v=fpfWLq8bKbY] van JY Factory. In dezelfde categorie van oorverdovende stampmuziek bestaat trouwens ook nog ‘Who the F*ck is James Brown [https://www.youtube.com/watch?v=hJNRtkcNNhg].
U raadt het al, dit soort techno muziek is niet mijn favoriet. Neen, liever hou ik het, als het dan toch over James Brown gaat, op zijn onsterfelijk geworden hit ‘It’s a Man’s Man’s Man’s World’ [https://www.youtube.com/watch?v=H77fRz1rybs] met zijn rauwe stem en prachtige uithalen, maar even schone strijkpartijen van een vioolensemble. Niettegenstaande de titel van het in 1966 uitgebrachte, door James Brown en zijn toenmalige vriendin geschreven, lied haast The Godfather of Soul om steevast na de woorden dat het eigenlijk een mannenwereld is, in het refrein het uit te schreeuwen ‘but it would be nothing without a woman or a girl’. Dit nummer, maar ook het uit hetzelfde jaar afkomstige ‘I Got You (I Feel Good)’ [https://www.youtube.com/watch?v=U5TqIdff_DQ] van het gelijknamige album, waarin James Brown weer op onnavolgbare wijze, begeleid door waanzinnig trompetgeschal, het uitschreeuwt, is van vóór mijn geboorte, maar werd mij met de paplepel ingegoten door mijn ouders die steevast op zondagochtend het vinyl op de platenspeler legde en soulnummers door het huis lieten schallen.
James Brown was een trendsetter en lichtend voorbeeld voor veel artiesten waaronder niet de op de laatste plaats de net als Chadwick Boseman veel te vroeg overleden Michael Jackson. The King of Pop, zoals Michael Jackson bekend stond, was op 30 december 2006 tezamen met een reeks aan artiesten aanwezig bij het afscheid van James Brown in Augusta, Georgia, twee dagen nadat voorafgegaan door een tour door de stad in een glazen koets in het fameuze Appollo Theater in Harlem, New York , urenlang afscheid genomen kon worden van James Brown door een enorme menigte fans van de artiest.
Wie dacht dat het daarmee gedaan was komt echter bedrogen uit, want laten we eerlijk zijn, mijn columns gaan doorgaans over recht en met name de relatie van het recht tot alledaagse zaken.
Behalve prachtige muziek, een in mijn ogen vreemd kapsel, wereldwijde optredens, meesterlijke danspasjes, faam en leuke weetjes, bestond een deel van het leven van James Brown ook uit het telkens in de rechtszaal vertoeven. In zijn jongere jaren werd hij veroordeeld voor een overval en in de gevangenis begon in wezen zijn muziek carrière als onderdeel van een gospelgroep. Maar ook tijdens zijn artiestenleven werd James Brown, die maar liefst vier keer trouwde, de rechtszaal niet bespaard. Zo stelde de medeauteur van het lied ‘It’s a Man’s Man’s Man’s World’, Betty Jean Newsome, weet u nog, zijn toenmalige – zij het voor kortstondige duur – vriendin dat zij eigenlijk het lied geschreven had en dat dus de royalty’s voor het liedje aan haar toekwamen. James Brown bestreed haar versie van de gang van zaken waarin zij in 1964 naast hem op de achterbank van een limousine zou hebben gezeten en “Dah-dah-dah-dah-dah-dah-dah, man’s world,” in zijn oren gezongen zou hebben in een maar liefst 83 pagina’s tellende onder ede afgelegde verklaring. Niettegenstaande een schikking waarbij Newsome een vierde deel van de royalty's zou krijgen duurde het tot na zijn dood in 2006 voordat de rechtszaken over de royalty’s tot een einde kwamen.
Ook na zijn dood bleef de naam James Brown resoneren in rechtszalen. James Brown’s laatste huwelijk was met Tomi Rae Hynie Brown, de moeder van zijn jongste kind, alhoewel over geen van beide kwesties zonder het voeren van rechtszaken een definitief oordeel geveld kon worden. Tijdens zijn leven betoogde James Brown op enig moment, toen zijn relatie met Hynie in zwaar water verkeerde, dat zijn huwelijk met Tomi Rae Hynie nietig was omdat zij toen zij met hem trouwde nog officieel gehuwd was met een ander. Pas in juli 2018 – dus bijkans twaalf jaar na zijn overlijden(!) - oordeelde de South Carolina Court of Appeals dat de artiest op het moment van zijn overlijden wel degelijk gehuwd was met Hynie. De redenering daarbij wil ik u niet onthouden. Hynie trouwde in 1997 met Javed Ahmed en was formeel gezien nog met hem getrouwd toen zij in 2001 met James Brown trouwde. Onder het recht van South Carolina is, net als op Curaçao, bigamie verboden en staat het getrouwd zijn in de weg aan het trouwen met een ander. Het bleek echter dat die Ahmed met drie vrouwen in Pakistan getrouwd was toen hij met Hynie trouwde waardoor in 2004 hun huwelijk nietig werd verklaard. Ook de vaststelling dat het kind van Hynie, James Brown II echt zijn kind is, vergde een rechtszaak en een tweetal DNA vaderschapstests die glansrijk doorstaan werden ook al meenden de overige kinderen van de artiest dat hun vader in de jaren tachtig zich zou hebben steriliseren.
Tussen de overige kinderen van James Brown enerzijds en Hynie en haar inmiddels negentienjarige zoon anderzijds lopen nog steeds rechtszaken over en weer over de nalatenschap van de artiest. De rechtsgeldigheid van een testament, daterend van nog vóór zijn huwelijk met Hynie en vóór de geboorte van zijn jongste zoon – zeg maar het ‘oude testament’ zonder hoofdletters - staat daarin diametraal tegenover de vraag of Hynie en haar zoon recht hebben op de South Carolina variant van een kindsdeel (een deel van een nalatenschap waar de erfgenaam zelfs bij een andersluidend testament op grond van de wet recht heeft, zoals dat bij ons bestond tot 1 januari 2012).
De South Carolina Supreme Court, de hoogste rechter in de staat besloot in 2015 alle rechtszaken over de nalatenschap van James Brown aan te houden. Dat stopte de overige kinderen van de artiest niet om in 2018 een nieuwe zaak te beginnen in Californië met betrekking tot de auteursrechten op het oeuvre van de overleden artiest……
Ach, geachte lezer, zo zou ik nog door kunnen gaan over de talloze rechtszaken die meer dan een decennium na het overlijden van James Brown spelen en hebben gespeeld. Zo onthoud ik u maar de details over het gesteggel over de laatste rustplaats van de artiest en spreek ik de hoop uit dat Chadwick Boseman en zijn nabestaanden deze ellende bespaard worden. Mijn boodschap is dan ook simpel en vandaar ook de titel van deze column: regel uw zaken goed! Maak heldere afspraken, leg ze vast. Zorg voor een goed testament en laat u bij het opstellen daarvan goed voorlichten. Vernieuw uw testament bij tijd of wijle naar aanleiding van belangrijke gebeurtenissen. Dat voorkomt niet alleen rechtszaken tijdens uw leven maar evenzoveel of nog meer na uw overlijden. Zoals de Surinaamse kolonel wiens uitspraak viraal ging het zegt: Doewet doewet!
Photo by Start Digital on Unsplash