Lachgas wettelijk verboden?
Door: mr. Sucena A. Hortencia
De afgelopen weken wordt bijzonder veel aandacht besteedt aan het gebruik van lachgas naar aanleiding van enkele incidenten, waarbij wordt vermoed dat deze door lachgas zijn veroorzaakt. Op social media circuleren diverse filmpjes en berichten die de bewustwording onder consumenten trachten te creëren over het gebruik van lachgas en het aan banden leggen van het gebruik. De meeste berichten en video’s die in de omloop zijn, zijn afkomstig uit Nederland. Dit neemt echter niet af dat ook op Curaçao in diverse gelegenheden lachgas aan bezoekers wordt aangeboden gedurende het uitgaansleven. Dat lachgas wordt gebruikt en aangeboden kan worden afgeleid uit de grijze capsules die op de vloer op het strand en/of clubs achterblijven en bezoekers met ballonnen in hun mond gedurende een feest.
In de berichten en video’s wordt de invloed van lachgas op de gezondheid benadrukt en de bijwerkingen. Hoe de leveranciers aan het lachgas komen is onduidelijk en wie de leveranciers zijn, is onbekend. Tussen neus en lippen door wordt vermeld dat het gebruik en verkoop van lachgas legaal is en daarom verkrijgbaar is bij diverse clubs en/of uitgaansgelegenheden. Deze uitlating heeft geleid tot eigen juridisch onderzoek waarvan de bevindingen in dit artikel wordt uiteengezet.
Lachgas is een narcosegas voor kortstondige chirurgische ingrepen.[1] Tevens wordt lachgas omschreven als een kleur- en geurloos gas met de scheikundige benaming distikstofmonoxide (N2O).
Op grond van deze definities zijn de diverse omgevingsrechten en gezondheidszorgrechten geraadpleegd. De eerste omschrijving schept de indruk dat lachgas voor geneeskundige behandelingen wordt gebruikt. Echter is lachgas geen geneesmiddel op grond van artikel 1 sub e van de Landsverordening op Geneesmiddelenvoorziening. Immers het is geen stof, dier, plant, deel of product van dieren of planten, alsmede een mengsel daarvan welke wordt gebruikt voor genezing, leniging of voorkoming van enige aandoening, ziekte, ziekteverschijnsel, pijn, verwonding of gebrek bij de mens, voor zover zij in een apotheek plegen te zijn of uit een apotheek zijn of plegen te worden afgeleverd.
Gezien lachgas als een partydrug wordt gebruikt is ook de Opiumlandsverordening nageslagen om te kijken indien het als drugs kan worden aangemerkt.Conform de Opiumlandsverordening is opium het gestremde sap van de papaver en zijn er diverse vormen hiervan. Lachgas of zijn scheikundige benaming, distikstofmonoxide (N2O) kwalificeert zich niet als zodanig en is niet verboden op basis van enige artikel van de Opiumlandsverordening of Enkelvoudig Verdrag inzake verdovende middelen. Derhalve is het juist dat lachgas –wettelijk-niet als een verboden middel is aangemerkt en dus legaal is.
Het voorgaande brengt echter niet met zich mee dat lachgas niet als een psychoactief middel kan worden aangemerkt, hetgeen de gebruiker in een toestand van bedwelming brengt, waarin deze zich high, opgewekt, vrolijk en lacherig voelt.[2]
Het gebruik van lachgas kan invloed hebben op de rijbevoegdheid-bij veelvuldig en/of regelmatig gebruik- waardoor het gebruik hiervan op grond van artikel 22 van de Wegenverkeersverordening verboden kan zijn. Conform de gedragsregels omtrent het gebruik van alcohol en andere bedwelmende middelen is in artikel 22 lid 1 van de Wegenverkeersverordening het volgende bepaald:
“Het is de bestuurder van een voertuig verboden daarmede te rijden terwijl hij verkeert onder zodanige invloed van een stof waarvan hij weet of redelijkerwijze moet weten dat het gebruik ervan al dan niet in combinatie met het gebruik van een andere stof de rijvaardigheid kan verminderen, dat hij niet tot behoorlijk besturen in staat moet worden geacht.”
Het handelen in strijd met voornoemd verbod kan resulteren tot de invordering van de rijbewijs op basis van artikel 25 van de Wegenverkeersverordening jo artikel 184 WvSv, indien uit de bevindingen van de opsporingsambtenaar duidelijk blijkt dat de werking van lachgas het gedrag van de bestuurder en zijn rijvaardigheid heeft beïnvloed. Er is reeds jurisprudentie hieromtrent waarin onder ander de Rechtbank van Midden-Nederland te Utrecht [3] heeft geoordeeld dat de ongeldigheidsverklaring van een rijbewijs van een bestuurder die stelselmatig gebruik heeft gemaakt van lachgas gegrond is en dus in stand blijft, wegens ongeschiktheid om te rijden.
Uit het bovenstaande kan worden geconcludeerd dat lachgas geen verboden middel is conform de wet, maar het gebruik onder bepaalde omstandigheden kan resulteren in verboden handelingen die conform de wet wel bestraft kunnen worden.
Gezien de recente incidenten is het wellicht tijd om te overwegen om het gebruik van lachgas te onderzoeken en te reguleren.
[1] Definitie uit het Vandale woordenboek.
[2] https://www.drugsinfoteam.nl/drugsinfo/lachgas/lachgas-werking
[3] Rb. Midden-Nederland 13 februari 2019, ECLI:NL:RBMNE:2019:673.
Photo by Lidya Nada on Unsplash